فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 4، شماره 3، پاییز 90 ، شماره پی در پی 13

نگاهی به چند صدائی سعدی در گلستان

صفحه (0 - 0)
سیّد مهدی رحیمی،ابراهیم محمّدی،سعید شهروئی
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
در گلستان سعدی، مناظره and not;های فراوانی را میان شخصیّتها مشاهده میکنیم . این گفتگوها از جنبه and not;های مختلفی قابل بررسیند، از جمله از جنبۀ سبک and not;شناسی. امّا در این مقاله، نگارندگان تلاش میکنند تا جدا از مؤلفه and not;ها و ویژگیهای معمول سبکی و با توجّه به جنبه and not;های فرا زبانشناسی سبک and not;شناسی، از لونی دیگر به گلستان نظر افکنند و آن، بررسی عنصر چندصدایی یا چندآوایی به سبک سعدی است. این پژوهش که بزرگترین حکایت گلستان (حکایت جوان مشت and not;زن با پدر خویش) را به کمک نظریۀ روایت چندآوایی میخاییل باختین مورد مطالعه قرار داده، نشان میدهد که سعدی در زمینۀ روایت and not;پردازی، تا حدود زیادی تلاش کرده است که صدای تمامی بازیگران و شخصیّتهای حکایت را به یک اندازه بازتاب دهد و سخن هر کدامشان را به اندازه and not;ای که باید و انتظار میرود به مخاطبان حکایت منتقل کند. راوی (سعدی and not;) در جریان این حکایت در نقش دو یا چند شخصیّت (بازیگر) ظاهر میشود و به عبارتی دیگر چند صدا به خود میگیرد، صداهایی که معمولاً با هم در تضاد هستند و در عین حال به یک اندازه شنیده میشوند. بطور کلّی بنظر میرسد که این موضوع (چندصدایی سعدی)، میتواند در مجموعۀ ویژگیهای ممتاز ساختار سبکی گلستان قرار گیرد.

کلمات کلیدی
گفتگو , چندصدایی , نظریه روایت چند آوائی , حکایت جوان مشت زن با پدر