%0 Journal Article %T بررسی ذهن و زبان در غزل مولانا عبدالله روانبد (مشهور به سعدی بلوچستان) %J ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی %I بهار ادب %Z 3060-5660 %A مجیب‌الرحمن دهانی %A عباس نیکبخت %D 2025 %\ 1403/12/01 %N 111 %V 18 %P 193-223 %K ذهن %K زبان %K غزل %K عبدالله روانبد.ویژگیهای سبکی %X زمینه و هدف: شعر، آمیخته ای از ذهن و معنا و صورخیال است.شاعر مبانی فکریش با تخیل می آمیزد و آن را بر زبان ساری و در قالب شعر بیان نمود میدهد.ارتباط و پیوند بین زبان و اندیشه، غیرقابل گسست است. زبان شاعر متأثر از اندیشه و دیدگاه اوست؛ هرچه اندیشه های او ساده و بی پیرایه باشند، زبان او نیز صریح و به دور از تعابیر و مفاهیم مصنوع و متکلف خواهد بود. مولانا عبدالله روانبد متخلص به «روانبد» و مشهور به «مولوی روانبد،سعدی بلوچستان» شاعر معروف و شهیر بلوچ است که فارسیگویی او نیز درخور توجه است. ظرافت شعرش، زیبایی بیانش،طبع بلند و لطیفش و اشعار نفیس،نغز و دلکشش همواره مورد ستایش و توجه صاحبنظران ادب فارسی و بلوچی بوده است. روشها: روش پژوهش در این مطالعه، توصیفی ـ تحلیلی بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و شیوه اسنادی و فیش‌برداری از غزلیات مولانا روانبد میباشد یافته: غزلهای مردّف روانبد دارای موسیقی غنیتری است و نقایص قافیه را جبران کرده است. همچنین از نظر ادبی وی تشبیه و استعاره های بسیاری استفاده کرده است که ویژگیهای سبک عراقی را در شعرش تقویت میکند. عنصر تکرار کلمه و ایجاد تناسب میان کلمات نیز جایگاه مهمی در غزل وی دارد. از نظر فکری، وی بیشتر اشعار عاشقانه سروده و به وصف معشوق، غم هجران و فراق و گله از یار پرداخته و مضامین دیگر وی شامل نعت خدا و پیامبر، مضامین قلندری و به ندرت عارفانه است. نکته مهم اشعار وی تاثیر پذیری از شعر حافظ و سعدی است به گونه ای که در ادبیات و جامعه محلی بلوچستان به سعدی بلوچستان مشهور است. نتیجه گیری:در این پژوهش با هدف شناخت سبک ادبی و انواع موسیقی غزل عبدالله روانبد، به بررسی اشعار وی پرداخته و با ذکر نمونه‎هایی از انواع اوزان کاربردی و ردیف و قافیه و آرایه های لفظی و معنوی و مبانی فکری وی به این نتیجه رسیدیم که روانبد تنوعی در انتخاب اوزان نداشته و تنها از سه بحر مختلف الارکان و سه بحر متفق الارکان استفاده کرده و حدود بیست وزن از این بحور را برای سرودن غزلها به کار برده است که بیشترین بسامد ازان بحر مجتث مثمن مخبون محذوف و مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف است که از آنها برای بیان غم و اندوه فراق و گلایه از یار استفاده کرده است و سایر بحور بسامد کمتری دارند. از نظر کاربرد ردیف بسامد ردیف فعلی در غزل وی بیشتر است و نیمی از ردیفها را تشکیل میدهد ولی قوافی شعر وی ویژگی خاصی ندارد و در مواردی که قافیه با کلماتی از بیت هماوایی دارد موسیقی گوشنوازتر است. %U https://bahareadab.com/article_id/1844