%0 Journal Article
%T ارتباط مبانی جمال شناسانه نثر خلّاق صوفیانه با فراز و فرودهای فکری عرفا در حیطه مرگ و زندگی ( با تکیه بر آثار شیخ ابوسعید ابوالخیر، شیخ احمد غزالی، عین القضات همدانی)
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A نسرین موسی وند
%A حکیمه دبیران
%D 2018
%\ 0000/00/00
%N 41
%V 11
%P 309-328
%K زندگی
%K  مرگ
%K  صوفیه
%K  خلّاق
%K  جمال شناسی
%K  ابوسعید ابوالخیر
%K  شیخ احمد غزالی
%K  عین القضات همدانی 
%X موضوع مرگ و زندگی از دیرباز تا کنون یکی از دغدغه های
اساسی ذهن بشر بوده و بستر مناسبی برای
محققان ادیان و مذاهب گوناگون و عرفا فراهم آورده است. متون منثور خلّاق صوفیه که
در گروه نثرهای ذوقی و تغزلی جای میگیرند با مرگ و زندگی برخوردی ذوقی، فعّال و
هنرمندانه دارند. در این متون به دلیل غلبه حال صوفیانه و عمق تجربه های عرفانی،
غالباً با عوامل هنری مختلفی چون صورخیال، عاطفه، چندلایگی معنا، موسیقی کلام،
نگارش خودکار، شطح‌پردازی، رمز، وجود فضای هرمنوتیکی و جنبه های بلاغی زبان روبرو
هستیم که بیانگر بکارگیری امکانات زبانی و فرازبانی نویسنده برای ایجاد ظرفیت قابل
قبولی در زبان جهت بیان معانی والای عرفانی است. از منظر آنان بین زندگی و مرگ با
وجود درک حضور حق‌تعالی تفاوتی وجود ندارد و مرگ پلی است که دوست را به دوست
میرساند
%U https://bahareadab.com/article_id/742