%0 Journal Article
%T بررسی سبک فکری ناصرخسرو با الگوهای نوین، بررسی موردی: نمودهای خودشکوفایی در اندیشه و شخصیت ناصرخسرو بر پایۀ نظریۀ خودشکوفایی آبراهام مزلو
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A مهدی نوروز
%A رضا  جلیلی 
%D 0000
%\ 0000/00/00
%N 45
%V 12
%P 331-353
%K ناصرخسرو
%K  دیوان قصاید
%K  مزلو
%K  خودشکوفایی
%X ناصرخسرو در شعر فارسی
جایگاه مهمی دارد. او در اشعار خود به طرح و شرح دغدغه های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی
و ادبی خویش پرداخته و با توجه به باورهای ایدئولوژیکش، راهکارهای متعددی برای
شکوفایی ظرفیتهای بالقوۀ نوع بشر ارائه داده است. در روانشناسی انسانگرا نیز، تحقیقات
متعددی پیرامون آدمی و قابلیتهای مکنون آن انجام شده است. آبراهام مزلو، نمایندۀ
اصلی این مکتب با تبیین نظریۀ خودشکوفایی، گامهای استواری در زمینۀ معرفی انسان
سالم و کامل برداشته است. در این تحقیق، با روش توصیفی – تحلیلی و مقایسه ای و بر
مبنای نظرات مزلو، شخصیت ناصرخسرو و اندیشۀ انسانگرای او واکاوی شده تا به این
سئوال اصلی پاسخ داده شود که شاخصه های خودشکوفایی در اندیشه و شخصیت او کدام است؟
بنظر میرسد که مؤلفه های «درک بهتر واقعیت و برقراری رابطۀ آسانتر با آن»، «پذیرش
خود، دیگران و طبیعت»، «مسأله مداری»، «کیفیت کناره گیری و نیاز به خلوت و
تنهایی»، «خودمختاری و استقلال فرهنگی»، «تجربۀ اوج»، «حس همدردی»، «روابط
بینافردی»، «ساختار مَنشی مردمگرا»، «طنازی فلسفی و غیرخصمانه» و «مقاومت در برابر
فرهنگ پذیری»، بهمان اندازه که در آزمودنیهای مزلو نمود داشته، در شخصیت و اندیشۀ
ناصرخسرو نیز، برجسته بوده است.
%U https://bahareadab.com/article_id/820