%0 Journal Article
%T نگاهی معرفتی بر رؤیای حضرت ابراهیم علیه السلام در فصِّ اسحاقی
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Zahra Ghaffari
%A Abdolreza Seif
%A Homeira Zomorrodi
%D 2025
%\ 2025/02/16
%N 111
%V 18
%P 175-192
%K Prophet Abraham’s Dream
%K  Unity of Being
%K  Mystical Journey
%K  Station of Khulla
%K  Ibn ʿArabī.
%X زمینه و هدف: رؤیای حضرت ابراهیم(ع) در فص اسحاقی از فصوص‌الحکم ابن عربی، نه تنها
تجربه ای رؤیایی بلکه جلوه ای عمیق از شهود عرفانی و تجلی حقیقت الهی است. این
رؤیا به مثابه نمادی از عشق الهی، تسلیم مطلق، و مقام خُلّت، دربردارنده تأویلاتی
است که سالک را از مرتبه ظاهر به باطن حقیقت و از کثرت به وحدت میرساند. هدف این
پژوهش تحلیل معرفت‌شناسانه و عرفانی این رؤیا بر اساس مبانی فکری ابن عربی است؛ به ویژه
در نسبت آن با مفاهیمی چون وحدت وجود، تأویل رؤیا، و کشف شهودی.

روش پژوهش: این مقاله با رویکرد تحلیلی- تفسیری و بر مبنای منابع کتابخانه ای،
به واکاوی آموزه های عرفانی ابن عربی در باب رؤیای حضرت ابراهیم پرداخته و از
مفاهیم کلیدی عرفان نظری برای تحلیل این رؤیا بهره گرفته است.

یافته ها: رؤیای حضرت ابراهیم در این فص، نه صرفاً امری نمادین یا اخلاقی،
بلکه تجربه ای وجودی و معرفتی است که در پرتو تأویل عرفانی، پرده از حقیقت توحید و
وحدت وجود برمیدارد. ابن عربی با تفسیر این رؤیا، راهی برای درک شهودی حقیقت، قرب
الهی، و عبور از مرزهای عقل و صورت ارائه میدهد؛ به گونه ای که مقام خُلّت در این
سیر، به مثابه نقطه اوج فنا در عشق الهی تجلی مییابد.

نتیجه گیری: رؤیای حضرت ابراهیم در منظومه فکری ابن عربی، حلقه ای میان خواب،
شهود و حقیقت است و در قالب تأویل عرفانی، راهی برای کشف وحدت حق و خلق، فنا، و
وصول به مقام توحید ناب به دست میدهد.
%U https://bahareadab.com/article_id/1843